"Indi sila luyag nga ako manginhari nila"

Ebanghelyo subong nga Adlaw (Lucas 19:11-28)

Miyerkules (Nobyembre 20)

Sang nagapamati pa ang mga tawo nagsugid si Jesus sa ila sing isa ka palaanggiran kay malapit na sia sa Jerusalem, kag naghunahona sila nga ang Ginharian sang Dios manug-abot na.

Gani nagsiling sia, “May isa ka dungganon nga tawo nga nagkadto sa malayo nga pungsod sa pagbaton sing isa ka ginharian kag dayon magapauli.

Sa wala pa sia makalakat, gintawag niya ang iya napulo ka mga suloguon kag ginhatagan ang tagsatagsa sa ila sing P100 kag ginsingganan, ‘Patikanga ninyo ini tubtob nga mag-abot ako.’ 

Karon, ang iya mga kasimanwa nagdumot sa iya, gani nagpaapas sila sing mga tawo nga magasiling, ‘Indi kami luyag nga ini nga tawo maghari sa amon.’

“Ang dungganon nga tawo ginhimo nga hari kag nagbalik sia. Sa gilayon ginpatawag niya ang iya mga suloguon nga ginhatagan niya sing kuwarta, agod nga mahibaluan niya kon pila ang naganansya sang tagsatagsa sa ila.

Ang nahauna nag-abot kag nagsiling, ‘Amoy, nakaganansya ako sing P1,000 sa P100 nga ginhatag mo sa akon.’

Nagsiling sia sa iya, ‘Maayo gid! Maayo ka nga suloguon! Tungod kay matutom ka sa diutay nga mga butang, magagahom ka sa napulo ka siyudad.’

Ang ikaduha nga suloguon nag-abot kag nagsiling, ‘Amoy, nakaganansya ako sing P500 sa P100 nga ginhatag mo sa akon.’

Nagsiling sia sa sini nga suloguon, ‘Magagahom ka sa lima ka siyudad.’

Ang isa pa ka suloguon nag-abot kag nagsiling, ‘Amoy, yari ang imo kuwarta. Gintago ko ini nga naputos sa panyo.

Nahadlok ako sa imo kay maid-id ka nga tawo. Ginakuha mo ang indi imo, kag ginaani mo ang wala mo masab-og.’

Nagsiling sia sa iya, ‘Wala ka pulos nga suloguon! Ang imo mismo ginsiling amo ang magakondenar sa imo. Nakahibalo ikaw nga maid-id ako nga tawo, nga nagakuha sang indi akon kag nagaani sang wala ko masab-og.

Ti, ngaa bala wala mo pag-ipatago sa bangko ang akon kuwarta? Kuntani sa akon pagbalik makuha ko ang akon kuwarta nga may saka na.’

Kag nagsiling sia sa mga nagatilindog didto, ‘Kuhaa ninyo sa iya ang kuwarta kag ihatag sa suloguon nga nakaganansya sing P1,000.’

Nagsiling sila sa iya, ‘Amoy, may P1,000 na sia!’

Nagsabat sia, ‘Nagasiling ako sa inyo nga ang may yara na, hatagan pa, pero ang wala iya, bisan ang diutay nga iya kuhaon pa.

Karon, nahanungod sining akon mga kaaway nga indi luyag nga ako manginhari nila, dalha sila diri sa akon atubangan kag pamatya sila.’ ”

Sa tapos makahambal sini si Jesus, nag-una sia sa ila pa Jerusalem.

Prayers:

"Lord Jesus, be the ruler of my heart and mind and the master of my home and goods. Fill me with a generous and wise spirit that I may use the gifts, talents, time, and resources you give me for your glory and your kingdom."

***

Reflection of the Daily Gospel:

How does God establish his kingdom here on the earth? The Jews in Jesus' time had a heightened sense that the Messiah would appear soon to usher in the kingdom of God's justice, love, and peace on the earth (Isaiah 11:1-9). Jesus, in fact, spoke in messianic terms of the coming reign of God. Perhaps his entry into Jerusalem would bring about such a change and overthrow of Roman domination. Jesus speaks to their longing for a new kingdom in the parable of a nobleman who went away to receive a kingdom. The parable reveals something important about how God works his plan and purpose with the human race. The parable speaks first of the king's trust in his subjects. While he goes away he leaves them with his money to use as they think best. While there were no strings attached, this was obviously a test to see if the king's subjects would be faithful and reliable in their use of the money entrusted to them. Third, the king rewards those who are faithful and he punishes those who sit by idly and who do nothing with his money.

The Lord Jesus offers us a kingdom of justice, love, and peace and he calls us to live as citizens of this kingdom where he rules as Lord and Master. Through his atoning death on the cross and through his resurrection victory, Jesus frees us from a kingdom of darkness where sin and Satan reign. Through the power of the Holy Spirit the Lord gives us freedom to live as his servants and to lay down our lives in loving service of our neighbors (Galatians 5:1,13). The Lord entrusts us with his gifts and graces and he gives us freedom to use them as we think best. With each gift and talent, the Lord gives sufficient grace and strength for using them in a fitting way. As the parable of the talents shows, God abhors indifference and an attitude that says it's not worth trying. God honors those who use their talents and gifts for doing good. Those who are faithful with even a little are entrusted with more! But those who neglect or squander what God has entrusted to them will lose what they have. There is an important lesson here for us. No one can stand still for long in the Christian life. We either get more or we lose what we have. We either advance towards God or we slip back. Do you trust in God's grace to make good use of the gifts and talents he has given you?