"Si Lazaro gindala sang mga anghel didto sa tupad gid ni Abraham"

Ebanghelyo subong nga Adlaw (Lucas 16:19-31)

Nagpadayon pa gid si Jesus sa paghambal, "Sang una may isa ka manggaranon nga ang iya bayo malahalon gid kag nagapagusto siya sa manamit nga mga pagkaon adlaw-adlaw. 

May isa man ka tawo nga imol nga ang iya ngalan si Lazaro. Ang iya lawas puno sang katol. Ginadala siya didto sa puwertahan sang balay sang manggaranon. 

Gusto niya nga makakaon kuntani bisan sang mga pagkaon na lang nga nagakalahulog sa lamisa sang manggaranon. Ginapalapitan siya sang mga ido kag ginadilapan ang iya mga katol. 

Sang ulihi napatay si Lazaro kag gindala siya sang mga anghel didto sa tupad gid ni Abraham. Ang manggaranon napatay man kag ginlubong. 

Kag sang nagaantos siya sing puwerte gid didto sa lugar nga ginasilutan ang mga patay, nakita niya sa malayo si Abraham kag didto sa iya tupad si Lazaro. 

Gani nagsinggit ang manggaranon kay Abraham, 'Amay Abraham, kaluoyi man ako! Sugua si Lazaro nga itum-oy niya sa tubig bisan ang iya na lang tudlo kag patuluan ang akon dila agod mabugnawan, kay puwerte gid ang akon pag-antos sa sini nga kalayo.' 

Pero ginsabat siya ni Abraham, 'Anak, sang nagakabuhi ka pa sa kalibutan maayo gid ang imo kahimtangan, kag si Lazaro iya nag-antos. Pero karon ginalipay siya diri kag ikaw nagaantos. 

Luwas pa sina, ang imo ginapangayo indi gid mahimo, tungod may dako nga kadadalman nga nagaulot sa aton, nga ang bisan sin-o diri sa amon nga gusto magsaylo dira indi gid makatabok, kag wala man sang may makatabok nga halin dira sa inyo pakadto diri sa amon.' 

Dayon nagsiling ang manggaranon, 'Amay Abraham, kon amo gali sina, nagapangabay ako sa imo nga kon mahimo ipadala mo si Lazaro sa balay sang akon amay, kay may lima pa ako ka mga utod nga lalaki, kag paandaman niya sila agod indi sila makakadto sa sini nga lugar nga pulos lang pag-antos.' 

Pero nagsabat si Abraham, 'Ato man didto sa ila ang mga ginsulat ni Moises kag sang mga propeta. Dapat pamatian nila ini.' 

Nagsabat ang manggaranon, 'Pero amay Abraham, indi sila magpati. Pero kon may napatay nga magkadto didto sa ila, magahinulsol sila sa ila mga sala.' 

Pero nagsiling si Abraham, 'Kon indi gani sila magpati sa mga ginsulat ni Moises kag sang mga propeta, ti indi man sila magpati bisan pa may mabanhaw nga patay!' " 

Prayer:

"Lord Jesus, you are my joy and my treasure. Make me rich in the things of heaven and give me a generous heart that I may freely share with others the spiritual and material treasures you have given to me."  

***

Reflections of the Daily Gospel:

What sustains you when trials and affliction come your way? Jeremiah tells us that whoever relies on God will not be disappointed or be in want when everything around them dries up or disappears. God will not only be their consolation, but their inexhaustible source of joy as well. Jesus' parable about the afflictions of the poor man Lazarus brings home a similar point. In this story Jesus paints a dramatic scene of contrasts – riches and poverty, heaven and hell, compassion and indifference, inclusion and exclusion. We also see an abrupt and dramatic reversal of fortune. Lazarus was not only poor, but sick and unable to lift himself. He was “laid” at the gates of the rich man’s house. The dogs which licked his sores probably also stole the little bread he got for himself. Dogs in the ancient world symbolized contempt. Enduring the torment of these savage dogs only added to the poor man’s miseries and sufferings. The rich man treated the beggar with contempt and indifference, until he found his fortunes reversed at the end of his life! In God's economy, those who hold on possessively to what they have, lose it all in the end, while those who share generously receive back many times more than they gave way. 

The name Lazarus means God is my help. Despite a life of misfortune and suffering, Lazarus did not lose hope in God. His eyes were set on a treasure stored up for him in heaven. The rich man, however, could not see beyond his material wealth and possessions. He not only had every thing he needed, he selfishly spent all he had on himself. He was too absorbed in what he possessed to notice the needs of those around him. He lost sight of God and the treasure of heaven because he was preoccupied with seeking happiness in material things. He served wealth rather than God. In the end the rich man became a beggar! Do you know the joy and freedom of possessing God as your true and lasting treasure? Those who put their hope and security in heaven will not be disappointed (see Hebrews 6:19)?