"Ini nga bata ginpili sang Dios nga manginkalaglagan ukon kaluwasan sang madamo"

Ebanghelyo subong nga Adlaw (Lucas 2:22-35)

Nag-abot ang tion nga si Jose kag si Maria kinahanglan magtuman sang seremoniya sang pagpaninlo suno sa Kasuguan ni Moises. Gani, gindala nila ang bata sa Jerusalem agod ihalad sa Ginoo. 

Amo ini ang nasulat sa kasugoan sang Ginoo, "Ang tagsa ka panganay nga lalaki ihalad sa Ginoo." 

Nagdulot man sila sing halad suno sa nasiling sa kasugoan sang Ginoo, "Duha ka tukmo, ukon duha ka kuyabog nga pating." 

Sa sadto nga tion may tawo nga nagapuyo sa Jerusalem nga ang iya ngalan si Simeon. Ini nga tawo matarong kag matinuohon sa Dios, kag nagahulat sang pagluwas sa Israel. Ang Espiritu Santo yara sa iya, kag nagpasalig sa iya nga indi sia mapatay sa wala pa niya makita ang ginsaad sang Ginoo nga Cristo. 

Sa pagtuytoy sang Espiritu, si Simeon nagkadto sa templo. Sang gindala ang bata nga si Jesus sang iya mga ginikanan sa pagtuman sang ginasiling sang Kasugoan, ginkugos ni Simeon ang bata kag nagpasalamat sia sa Dios nga nagasiling: "Karon, O Ginoo, Gintuman mo ang imo saad, Kag mapataliwan mo na Ang imo alagad sa paghidait. 

Kay ang akon gid mga mata Nakakita sang imo kaluwasan, Nga gin-aman mo sa atubangan Sang tanan nga mga katawuhan: Isa ka kapawa Nga magaiwag sa mga Gentil, Kag manginhimaya Sa imo mga tawo sa Israel." 

Ang amay kag iloy sang bata natingala gid sang ginhambal ni Simeon nahanungod sa iya. 

Si Simeon nagbendisyon sa ila kag nagsiling kay Maria nga iloy sang bata, "Ini nga bata ginpili sang Dios nga manginkalaglagan ukon kaluwasan sang madamo sa Israel. Sia mangintanda gikan sa Dios nga pagakontrahon sang madamo, kag magapahayag sang ila tinago nga mga panghunahona. Kag ang kalisod, subong sang isa ka matalom nga espada, magalapos sang imo kaugalingon nga tagipusoon." 

Prayer: "Lord Jesus, may I recognize your visitation and be prepared for your action in my life today, just as Simeon Anna were prepared and ready to respond to your visitation and action in their day." 

***

Reflections of the Daily Gospel: 

Is your life in tune with the Holy Spirit? Simeon was a man who was just towards others and devout towards God. He gladly accepted the mission God called him to perform with much fervent prayer and with patient expectation. His whole life was in tune with the Holy Spirit. His was found daily in the temple in prayer and worship and in humble and faithful expectation for the day that the Lord would comfort his people. As the days and months grew into years he never lost hope. When Joseph and Mary presented the child Jesus in the temple, Simeon immediately recognized the Lord’s presence in his temple. Through eyes of faith he say the infant Jesus as the fulfillment of all the messianic prophecies, hopes, and prayers of the people of Israel. Inspired by the Holy Spirit he prophesied that Jesus was to be "a revealing light to the Gentiles". Jesus came not only as “light and salvation” for the people of Israel, but for all nations as well. 

Jesus is the new temple (John 1:14; 2:19-22). In the Old Testament God manifested his presence in the “pillar of cloud” by day and the “pillar of fire” by night as he led them through the wilderness. God’s glory visibly came to dwell over the ark and the tabernacle (Exodus 40:34-38). When the first temple was build in Jerusalem God’s glory came to rest there (1 Kings 8). After the first temple was destroyed, Ezekiel saw God’s glory leave it (Ezekiel 10). But God promised one day to fill it with even greater glory (Haggai 2:1-9; Zechariah 8-9). That promise is fulfilled when the “King of Glory” himself comes to his temple (Psalm 24:7-10; Malachi 3:1). Through Jesus’coming in the flesh and through his saving death, resurrection, and ascension we are made living temples of his Holy Spirit (1 Cor. 3:16-17). Do you recognize that you are God’s temple and that his Spirit dwells within you? 

Simeon blessed Mary and Joseph and he prophesied to Mary about the destiny of this child and the suffering she would undergo for his sake. There is a certain paradox for those blessed by the Lord. Mary was given the blessedness of being the mother of the Son of God. That blessedness also would become a sword which pierced her heart as her Son died upon the cross. She received both a crown of joy and a cross of sorrow. But her joy was not diminished by her sorrow because it was fueled by her faith, hope, and trust in God and his promises. Jesus promised his disciples that "no one will take your joy from you" (John 16:22). The Lord gives us a supernatural joy which enables us to bear any sorrow or pain and which neither life nor death can take way. Do you know the joy of a life fully surrendered to God with faith and trust?

"Si Raquel nagahibi tungod sa iya mga kabataan"

Ebanghelyo subong nga Adlaw (Mateo 2:13-18)

Sang makahalin na sila, ang anghel sang Ginoo nagpakita kay Jose sa damgo kag nagsiling, "Bangon ka, dalha ang bata kag ang iya iloy kag magpalagyo kamo pa Egipto. Pabilin kamo didto tubtob magsiling ako sa inyo nga magbalik na kamo, kay si Herodes magapangita sang bata sa pagpatay sa iya." 

Gani sa sina gid nga gab-i si Jose nagbangon kag gindala ang bata kag ang iya iloy pa Egipto, sa diin sia nagpuyo tubtob nga si Herodes napatay. Ini nahanabo agod matuman ang ginsiling sang Ginoo paagi sa propeta, "Gintawag ko ang akon anak nga lalaki halin sa Egipto." 

Sang mahibal-an ni Herodes nga ginpalapaw sia sang mga dumoloaw gikan sa sidlangan, naakig gid sia. Nagmando siya nga pamatyon ang tanan nga mga bata nga lalaki sa Betlehem kag sa iya sini palibot nga mga banwa halin sa duha ka tuig paidalom, suno sa tion nga iya nahibal-an sa mga dumoloaw. 

Sa sini natuman ang ginsiling ni Jeremias nga propeta: 

"Isa ka tingog ang nabatian sa Rama, Ang tingog Sang panalambiton kag paghinibi. Si Raquel nagahibi Tungod sa iya mga kabataan, Nagahibi sia kag indi gid malugpayan, Kay sila tanan nagkalamatay." 

Prayers: 

"Lord, you gave your life for my sake, to redeem me from slavery to sin and death. Help me to carry my cross with joy that I may willingly do your will and not shrink back out of fear or cowardice when trouble besets me." 

***

Reflection of the Daily Gospel:

Who can explain suffering, especially the suffering of innocent children? Herod's massacre of children who gave their lives for a person and a truth they did not know seemed so useless and unjust. What a scandal and stumbling block for those who can't recognize God's redeeming love. Why couldn't God prevent this slaughter? Suffering is indeed a mystery. No explanation seems to satisfy our human craving to understand. What does Paul the Apostle mean when he says: We know that in everything God works for good with those who love him, who are called to his purpose (Romans 8:28)? These innocent children and their parents suffered for Christ. Suffering, persecution, and martyrdom are the lot of all who chose to follow Jesus Christ. There is no crown without the cross. It was through Jesus' suffering, humiliation, and death on a cross, that our salvation was won. His death won life – eternal life for us. And his blood which was shed for our sake obtained pardon and reconciliation with our heavenly Father. 

Suffering takes many forms: illness, disease, handicap, physical pain and emotional trauma, slander, abuse, poverty, and injustice. Jesus exclaimed that those who weep, who are reviled and persecuted for righteousness sake are blessed (Matthew 5:10-12). The word blessed [makarios in the Greek] literally means happiness or beatitude. It describes a kind of joy which is serene and untouchable, self-contained and independent from chance and changing circumstances of life. There is a certain paradox for those blessed by the Lord. Mary was given the blessedness of being the mother of the Son of God. That blessedness also would become a sword which pierced her heart as her Son died upon the cross. She received both a crown of joy and a cross of sorrow. But her joy was not diminished by her sorrow because it was fueled by her faith, hope, and trust in God and his promises. Jesus promised his disciples that "no one will take your joy from you" (John 16:22). The Lord gives us a supernatural joy which enables us to bear any sorrow or pain and which neither life nor death can take way. Do you know the joy of a life fully surrendered to God with faith and trust?

JUAN - Kapitulo 21

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21

Nagpakita si Jesus sa Pito ka mga Gintuton-an

1 Sa tapos sini nga mga hitabo si Jesus nagpakita liwat sa iya mga gintuton-an didto sa Linaw sang Tiberias. Amo ini ang paagi sang iya pagpakita. 

2 Si Simon Pedro, si Tomas nga gintawag ang Kapid, si Natanael nga taga-Cana sa Galilea, ang mga anak ni Zebedeo, kag ang duha pa gid ka mga gintuton-an ni Jesus nagatilipon didto. 

3 Si Simon Pedro nagsiling sa ila, “Mangisda ako.”
     Nagsiling sila sa iya, “Maupod kami sa imo.” Gani naglakat sila kag nagsakay sa sakayan, pero sa sadto nga gab-i wala gid sila sing may nakuha. 

4 Sang nagabutlak na ang adlaw, si Jesus didto nagatindog sa baybayon, pero ang mga gintuton-an wala makakilala nga si Jesus yadto. 

5 Dayon nagsiling sia sa ila, “Mga anak, may kuha bala kamo?”
     “Wala gid,” sabat nila. 

6 Nagsiling sia sa ila, “Iladlad ninyo ang inyo sahid sa tuo nayon sang sakayan, kag may makuha kamo.” Gani ginladlad nila ang sahid kag indi sila makasarang sa pagbatak, kay sa pagkadamo sang ila nakuha nga isda. 

7 Ang gintuton-an nga hinigugma ni Jesus nagsiling sa kay Pedro, “Ang Ginoo ini!” Sang pagkabati ni Simon Pedro nga ang Ginoo yadto, gintampi niya ang iya bayu (kay gin-uba niya ini) kag nagsugbo sa tubig. 

8 Ang iban nga mga gintuton-an nga yadto sa sakayan nagdungka nga nagabutong sang sahid nga puno sang mga isda, kay ang ila kalayuon sa baybayon mga 50 man lang ka dupa. 

9 Sang pagtakas nila, may nakita sila nga nagatumpok nga baga nga may ginasugba nga isda kag may tinapay nga natungtong didto. 

10 Dayon si Jesus nagsiling sa ila, “Dala kamo diri sang isda nga bag-o lang ninyo nakuha.” 

11 Si Simon Pedro nagsaka sa sakayan kag ginbutong niya ang sahid pa higad nga puno sang dalagku nga mga isda nga ang kadamuon 153 ka bilog. Wala magisi ang sahid bisan tama ini kadamo. 

12 Si Jesus nagsiling sa ila, “Dali kamo kag magpamahaw.” Wala gid sing isa sang mga gintuton-an nga nangahas sa pagpamangkot sa iya kon sin-o sia, kay nakilala nila nga sia amo ang Ginoo. 

13 Gani nagpalapit si Jesus, nagkuha sang tinapay, kag ginhatagan sila. Amo man ang ginhimo niya sa isda. 

14 Ikatlo na ini nga pagpakita ni Jesus sa iya mga gintuton-an sa tapos sia mabanhaw. 

Si Jesus kag si Pedro

15 Sang nakakaon na sila, nagsiling si Jesus kay Simon Pedro, “Simon, anak ni Juan, ginahigugma mo bala ako sing labi sini sa ila?”
     Nagsabat sia, “Huo, Ginoo, nakahibalo gid ikaw nga ako nagahigugma sa imo.”
     Si Jesus nagsiling sa iya, “Tatapa ang akon mga cordero.” 

16 Sa liwat si Jesus nagsiling sa iya, “Simon, anak ni Juan, ginahigugma mo bala ako?”
     Nagsabat sia, “Huo, Ginoo, nakahibalo gid ikaw nga ako nagahigugma sa imo.”
     Si Jesus nagsiling sa iya, “Tatapa ang akon mga karnero.” 

17 Sa ikatlo ka bes nagsiling si Jesus, “Simon, anak ni Juan, ginahigugma mo bala ako?”
     Si Pedro nagkasubo kay katatlo na sia pamangkuton ni Jesus, “Ginahigugma mo bala ako?” Kag nagsiling si Pedro sa iya, “Ginoo, ikaw nakahibalo sang tanan, kag ikaw nakahibalo gid nga ako nagahigugma sa imo!”
     Si Jesus nagsiling sa iya, “Tatapa ang akon mga karnero. 

18 Nagasiling ako sa imo sang matuod: sang ikaw bataon pa, nagawagkos ka sang imo kaugalingon kag nagakadto sa bisan diin nga luyag mo; pero kon tigulang ka na, untayon mo ang imo mga kamot, kag iban na ang magawagkos sa imo kag magadala sa imo sa diin indi ka luyag magkadto.” 

19 (Ginsiling ini ni Jesus sa pagpahayag kon sa ano nga paagi mapatay si Pedro, kag magahimaya sa Dios.) Dayon nagsiling si Jesus sa iya, “Sunod ka sa akon!” 

Si Jesus kag ang Isa ka Gintuton-an

20 Nagbalikid si Pedro kag iya nakita nga nagasunod ang hinigugma nga gintuton-an ni Jesus, sia nga nagsandiay gid kay Jesus sa panihapon kag nagpamangkot, “Ginoo, sin-o bala ang magaluib sa imo?” 

21 Sang pagkakita ni Pedro sa iya, nagsiling sia kay Jesus, “Ginoo, ano bala ang madangatan sini nga tawo?” 

22 Si Jesus nagsabat sa iya, “Kon luyag ko nga magkabuhi sia tubtob sa akon pagkari, ano bala ina sa imo? Sunod ka sa akon!” 

23 Gani naglapnag ang balita sa mga sumolunod ni Jesus nga yadtong gintuton-an indi mapatay. Pero si Jesus wala magsiling nga indi sia mapatay, kundi nagsiling sia, “Kon luyag ko nga magkabuhi sia tubtob sa akon pagkari, ano bala ina sa imo?” 

24 Ini sia amo ang gintuton-an nga nagpamatuod kag nagsulat sini nga mga butang, kag aton nahibaluan nga ang iya ginasiling matuod. 

Ang Katapusan

25 Karon, may madamo pa nga mga butang nga ginhimo si Jesus. Kon isaisahon sila sulat, ginabanta ko nga indi mag-igo sa bug-os nga kalibutan ang tanan nga libro nga pagasulaton. 

JUAN - Kapitulo 20 <<< >>> BINUHATAN - Kapitulo 1

Si Juan una nag-abot sa lulobngan, nakakita sia kag nagtuo

Ebanghelyo subong nga Adlaw (Juan 20:1, 2-8)

Aga pa gid sang nahauna nga adlaw sang simana. 

Nagdalagan sia kag nagkadto kay Simon Pedro kag sa gintuton-an nga hinigugma ni Jesus, kag ginsugiran sila, "Ginkuha nila ang Ginoo sa lulobngan, kag wala kami makahibalo kon diin nila sia ginbutang!" 

Dayon si Pedro kag yadtong isa ka gintuton-an nagkadto sa lulobngan. 

Nagdalagan sila nga duha, pero yadtong isa ka gintuton-an madasig pa sa kay Pedro kag una sia nakaabot sa lulobngan. 

Nagsid-ing sia kag nakita niya ang tela nga lino, pero wala sia magsulod. 

Si Simon Pedro nga nagasunod sa iya, nag-abot man, kag nagsulod sia dayon sa lulobngan. Nakita niya ang tela nga lino nga nahamtang didto, kag ang tela nga ginsambod sa ulo ni Jesus. Wala ini nahamtang upod sa mga tela nga lino, kundi nabalulon. 

Dayon yadtong gintuton-an nga una nag-abot sa lulobngan nagsulod man. Nakakita sia kag nagtuo. 

Prayers: 

"Lord Jesus Christ, you have triumphed over the grave and you have won new life for us. Give me the eyes of faith to see you in your glory. Help me to draw near to you and to grow in the knowledge of your great love and power."

***

Reflection of the Daily Gospel:

What was it like for those who encountered the Son of God in human form? John, the beloved disciple of Jesus, wrote his gospel as an eye-witness of the Word of God who became flesh and dwelt among us, and who died and rose for our salvation. John was the first apostle to reach the tomb of Jesus on Easter Sunday morning. Like the other disciples, he was not ready to see an empty tomb and to hear the angel's message, Why do you seek the living among the dead (Luke 24:5)? What did John see in the tomb that led him to believe in the resurrection of Jesus? It was certainly not a dead body. The dead body of Jesus would have disproven the resurrection and made his death a tragic conclusion to a glorious career as a great teacher and miracle worker. When John saw the empty tomb he must have recalled Jesus' prophecy that he would rise again after three days. Through the gift of faith John realized that no tomb on earth could contain the Lord and giver of life. 

John in his first epistle testifies: What we have seen, heard, and touched we proclaim as the word of life which existed "from the beginning" (1 John 1:1-4). John bears witness to what has existed from all eternity. This "word of life" is Jesus the word incarnate, but also Jesus as the word announced by the prophets and Jesus the word now preached throughout the Christian church for all ages to come. One thing is certain, if Jesus had not risen from the dead and appeared to his disciples, we would never have heard of him. Nothing else could have changed sad and despairing men and women into people radiant with joy and courage. The reality of the resurrection is the central fact of the Christian faith. Through the gift of the Holy Spirit, the Lord gives us "eyes of faith" to know him and the power of his resurrection. The greatest joy we can have is to encounter the living Christ and to know him personally as our Savior and Lord.

JUAN - Kapitulo 20

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21

Ang Lulobngan nga Wala na sing Sulod

1 Aga pa gid sang nahauna nga adlaw sang simana sang madulomdulom pa, si Maria Magdalena nagkadto sa lulobngan, kag nakita niya nga nakuha na ang bato sa puwertahan sang lulobngan.

2 Nagdalagan sia kag nagkadto kay Simon Pedro kag sa gintuton-an nga hinigugma ni Jesus, kag ginsugiran sila, "Ginkuha nila ang Ginoo sa lulobngan, kag wala kami makahibalo kon diin nila sia ginbutang!"

3 Dayon si Pedro kag yadtong isa ka gintuton-an nagkadto sa lulobngan.

4 Nagdalagan sila nga duha, pero yadtong isa ka gintuton-an madasig pa sa kay Pedro kag una sia nakaabot sa lulobngan.

5 Nagsid-ing sia kag nakita niya ang tela nga lino, pero wala sia magsulod.

6 Si Simon Pedro nga nagasunod sa iya, nag-abot man, kag nagsulod sia dayon sa lulobngan. Nakita niya ang tela nga lino nga nahamtang didto,

7 kag ang tela nga ginsambod sa ulo ni Jesus. Wala ini nahamtang upod sa mga tela nga lino, kundi nabalulon.

8 Dayon yadtong gintuton-an nga una nag-abot sa lulobngan nagsulod man. Nakakita sia kag nagtuo.

9 (Wala pa sila makahangop sang kasulatan nga nagasiling nga kinahanglan mabanhaw sia.)

10 Dayon ang mga gintuton-an nagpauli.

Si Jesus Nagpakita kay Maria Magdalena

11 Karon si Maria nagtindog nga nagahilibion sa gwa sang lulobngan. Samtang nagahibi sia, nagduko kag nagsid-ing sia sa lulobngan,

12 kag nakita niya nga may duha ka anghel didto nga nagabayu sing puti. Nagalingkod sila sa duog nga ginhamyangan sang bangkay ni Jesus. Ang isa sa tiilan kag ang isa sa ulohan.

13 Ginpamangkot nila sia, “Babayi, ngaa bala nagahibi ka?”

     Nagsabat sia, “Ginkuha nila ang akon Ginoo kag wala ako makahibalo kon diin nila sia ginbutang!”

14 Sang makasiling sia sini, nagliso sia kag iya nakita si Jesus nga nagatindog didto, pero wala niya makilala nga si Jesus yadto.

15 Si Jesus nagpamangkot sa iya, “Babayi, ngaa bala nagahibi ka? Sin-o bala ang imo ginapangita?”

     Naghunahona si Maria nga hardinero sia, gani nagsiling sia sa iya, “Tyoy, kon ikaw ang nagkuha sa iya, sugiri ako kon diin mo sia ginbutang, kay kuhaon ko sia.”

16 Si Jesus nagsiling sa iya, “Maria!”

     Nagliso si Maria sa pag-atubang kay Jesus kag nagsiling sa Hebreo, “Rabboni!” (Kon sayuron, “Manunodlo.”)

17 Si Jesus nagsiling sa iya, “Indi ka anay mag-uyat sa akon, kay wala pa ako makakayab sa Amay. Pero kadtoi ang akon mga utod kag sugiri sila nga magakayab ako sa akon Amay kag inyo Amay, sa akon Dios kag inyo Dios.”

18 Gani si Maria Magdalena nagsugid sa mga gintuton-an nga nakita niya ang Ginoo, kag ginsilingan niya sila sini nga mga butang.

Si Jesus Nagpakita sa Iya mga Gintuton-an

19 Sang sirom na sadto nga adlaw nga amo ang nahauna nga adlaw sang simana, nagtipon sa isa ka balay ang mga gintuton-an kag nagpanarangka sila, kay nahadlok sila sa mga pangulo sang mga Judio. Dayon si Jesus nag-abot kag nagtindog sa tunga nila. Nagsiling sia, “Paghidait sa inyo.”

20 Sang makasiling sia sini, ginpakita niya sa ila ang iya mga kamot kag ang iya kilid. Daku gid ang kalipay sang mga gintuton-an sang makita nila ang Ginoo.

21 Dayon si Jesus nagsiling liwat sa ila, “Paghidait sa inyo. Subong nga ang Amay nagpadala sa akon, ako man nagapadala sa inyo.”

22 Ginsiling niya ini, kag ginhuypan niya sila kag ginsingganan, “Batuna ninyo ang Espiritu Santo.

23 Kon ginapatawad ninyo ang mga sala sang bisan sin-o, ti ginapatawad sila; kon wala ninyo ginapatawad sila, ti wala man sila ginapatawad.”

Si Jesus kag si Tomas

24 Ang isa sang mga dose ka gintuton-an, si Tomas nga gintawag ang Kapid, wala didto sang pag-abot ni Jesus.

25 Gani ginsugiran sia sang iban nga mga gintuton-an, “Nakita namon ang Ginoo!”

     Si Tomas nagsiling sa ila, “Kon indi ko makita ang agi sang mga lansang sa iya mga kamot, kag magulo ko ang akon tudlo sa agi sang mga lansang, kag magulo ko ang akon kamot sa iya kilid, indi ako magtuo.”

26 Sang makaligad ang isa ka simana, ang mga gintuton-an nagtipon liwat sa sulod sang balay kag si Tomas kaupod na nila. Ang mga puwertahan natrangkahan, pero si Jesus nag-abot kag nagtindog sa tunga nila kag nagsiling, “Paghidait sa inyo.”

27 Dayon nagsiling sia kay Tomas, “Idab-ot diri ang imo tudlo, kag tan-awa ang akon mga kamot. Dayon idab-ot ang imo kamot kag igulo sa akon kilid. Indi ka na magpangduhadoha, kundi magtuo!”

28 Si Tomas nagsabat sa iya, “Ginoo ko kag Dios ko!”

29 Si Jesus nagsiling sa iya, “Nagatuo ka bala kay nakakita ka sa akon? Bulahan ang mga nagatuo bisan wala sila makakita!”

Ang Tinutoyo sini nga Libro

30 Madamo pa gid nga gamhanan nga mga buhat ang ginhimo ni Jesus sa atubangan sang iya mga gintuton-an nga wala masulat sa sini nga libro.

31 Ginsulat ini agod magtuo kamo nga si Jesus amo ang Cristo, ang Anak sang Dios, kag paagi sa sini nga pagtuo may kabuhi kamo sa iya ngalan. 

JUAN - Kapitulo 19 <<< >>> JUAN - Kapitulo 21

JUAN - Kapitulo 19

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21

1 Dayon ginpakuha ni Pilato si Jesus kag ginpahanot. 

2 Ang mga soldado naghimo sing korona nga tunokon kag ginbutang ini sa iya ulo; ginpasuksokan nila sia sing kapa nga granate, 

3 kag nagpalapit sila sa iya nga nagasiling, “Mabuhay ang Hari sang mga Judio!” Kag gintampa nila sia. 

4 Sa liwat naggwa si Pilato kag nagsiling sa mga tawo, “Hulat anay kamo, kay dalhon ko sia diri, sa pagpakita sa inyo nga wala ako sing may nakita nga kabangdanan sa pagkondenar sa iya.” 

 5 Gani naggwa si Jesus nga may korona nga tunokon kag kapa nga granate. Si Pilato nagsiling sa ila, “Tan-awa ninyo, yari na ang tawo!” 

6 Sang makita sia sang pangulo nga mga pari kag sang mga gwardya, nagsinggit sila, “Ilansang sia sa krus! Ilansang sia sa krus!”
     Si Pilato nagsiling sa ila, “Sigi, dalha ninyo sia kag ilansang sa krus. Wala ako sing may nakita nga kabangdanan sa pagkondenar sa iya.” 

7 Ang mga Judio nagsabat, “May kasugoan kami, kag suno sa sini nga kasugoan, dapat sia mapatay, kay sia nagapaka-Anak sang Dios.” 

8 Sang pagkabati sini ni Pilato, hinadlukan pa gid sia tapat. 

9 Nagsulod sia liwat sa palasyo kag nagsiling kay Jesus, “Taga-diin ka gid bala?”
     Pero si Jesus wala magsabat sa iya. 

10 Si Pilato nagsiling sa iya, “Indi ka bala maghambal sa akon? Wala ka bala makahibalo nga may awtoridad ako sa paghilway sa imo ukon sa pagpalansang sa imo sa krus?” 

11 Si Jesus nagsabat, “May awtoridad ikaw sa akon tungod lamang kay ini ginhatag sang Dios sa imo. Gani ang tawo nga nagtugyan sa akon sa imo may daku pa gid nga sala.” 

12 Sang pagkabati sini ni Pilato nagpangita pa gid sia sing paagi sa paghilway sa kay Jesus. Ugaling ang mga Judio nagsinggit, “Kon imo sia hilwayon, indi ikaw abyan sang Emperador! Ang bisan sin-o nga nagapakahari kaaway sang Emperador!” 

13 Sang pagkabati sini ni Pilato, gindala niya si Jesus sa gwa kag naglingkod sia sa hukmanan, sa duog nga ginatawag “Ang Plataporma nga Bato,” nga sa Hebreo ginatawag “Gabbata.” 

14 Mga alas dose gid sa udto sadto kag bisperas sang Piesta sang Pascua. Si Pilato nagsiling sa mga Judio, “Yari ang inyo hari!” 

15 Nagsinggit sila, “Patya sia! Patya sia! Ilansang sia sa krus!”
     Si Pilato nagpamangkot sa ila, “Luyag bala ninyo nga ipalansang ko sa krus ang inyo hari?”
     Ang pangulo nga mga pari nagsabat, “Wala kami sing ginakilala nga hari, kundi ang Emperador!” 

16 Dayon gintugyan ni Pilato sa ila si Jesus, nga ilansang sa krus.

Si Jesus Ginlansang sa Krus

     Gani gindala nila si Jesus. 

17 Naggwa sia nga nagapas-an sang iya krus pakadto sa “Duog sang Bagol,” nga sa Hebreo ginatawag “Golgota.” 

18 Didto ginlansang nila sia sa krus; ginlansang man nila ang duha ka tawo sa krus, ang isa sa wala kag ang isa sa tuo, kag si Jesus sa tunga nila. 

19 Si Pilato nagsulat sang isa ka pahibalo kag ginpatapik sa krus. Amo ini ang iya nasulat: “Jesus nga taga-Nazaret, ang Hari sang mga Judio.” 

20 Madamo sang mga Judio ang nakabasa sini, kay ang duog sa diin ginlansang si Jesus malapit sa siyudad, kag ang pahibalo ginsulat sa Hebreo, sa Latin, kag sa Griego. 

21 Ang pangulo nga mga pari sang mga Judio nagsiling kay Pilato, “Indi pag-isulat ‘Ang Hari sang mga Judio,’ kundi ‘Ini nga tawo nagsiling, ako amo ang Hari sang mga Judio.’ ” 

22 Si Pilato nagsabat, “Ang akon ginsulat, indi na maliwat.” 

23 Sang malansang na sang mga soldado si Jesus sa krus, ginkuha nila ang iya mga bayu kag ginpartida nila sa apat ka bahin, tag-isa ka bahin sa tagsa ka soldado. Ginkuha man nila ang iya kunop nga hinabol kag wala sing tinahian. 

24 Ang mga soldado nagsiling sa isa kag isa, “Indi lang naton pagpartidahon ini, kundi aton lang pagabutgabotan kon sin-o ang makakuha.” Ini nahanabo agod matuman ang kasulatan:
     “Ginpartida nila ang akon mga bayu,
     Kag ginpagabutgabotan nila
     Ang akon kunop.”
Gani ginhimo ini sang mga soldado. 

25 Sa tupad sang krus ni Jesus nagatindog didto ang iya iloy, ang utod sang iya iloy, si Maria nga asawa ni Cleofas, kag si Maria Magdalena. 

26 Sang makita ni Jesus ang iya iloy kag ang iya hinigugma nga gintuton-an nga nagatindog didto, nagsiling sia sa iya iloy, “Babayi, yari ang imo anak.” 

27 Dayon nagsiling man sia sa gintuton-an, “Yari ang imo iloy.” Kag sugod sadto, gindala sang gintuton-an si Maria sa pagpuyo sa iya balay. 

Ang Pagkamatay ni Jesus

28 Nahibaluan ni Jesus nga karon ang tanan tapos na, kag agod matuman ang kasulatan nagsiling sia, “Ginauhaw ako.” 

29 May tibod didto nga puno sang maaslom nga bino. Gintusmog nila ang espongha sa bino, gintakod sa tukon nga isopo kag gintunghol sa baba ni Jesus. 

30 Sang madimdiman ni Jesus ang bino, nagsiling sia, “Tapos na!”
     Nagduko sia kag napatay. 

Ginbuno ang Kilid ni Jesus

31 Dayon ginpangayo sang mga Judio kay Pilato nga tugotan sila sa pagbalbag sang mga batiis sang mga tawo nga nalansang sa krus kag sa pagtaltal sa ila. Ginhimo nila ini kay Adlaw sadto sang Pag-aman, kag indi sila luyag nga ang mga bangkay magpabilin sa krus sa Adlaw nga Inugpahuway, kay ang madason nga adlaw amo ang Adlaw nga Inugpahuway nga labing balaan. 

32 Gani naglakat ang mga soldado, kag ginbalbag nila ang mga batiis sang nahauna, kag sang isa pa gid nga ginlansang man upod kay Jesus. 

33 Pero sang pag-abot nila kay Jesus, nakita nila nga patay na sia; gani wala nila pagbalbaga ang iya mga batiis. 

34 Ugaling ang isa sang mga soldado nga may bangkaw nagbuno sa kay Jesus sa kilid, kag sa gilayon nag-agay ang dugo kag tubig. 

35 Ang isa nga nakakita sini nga hitabo nagapamatuod sini; kag ang iya panaksi matuod, kag nahibaluan niya nga nagahambal sia sang kamatuoran, agod nga kamo man magtuo. 

36 Nahanabo ini agod matuman ang kasulatan nga nagasiling, “Wala sing isa sang iya mga tul-an nga mabali.” 

37 Kag may isa man ka bahin sang kasulatan nga nagasiling, “Ang mga tawo magatulok sa iya nga ila ginbuno.” 

Ang Paglubong kay Jesus

38 Sa tapos sini, si Jose nga taga-Arimatea, nagpangayo kay Pilato nga tugotan sia sa pagkuha sang bangkay ni Jesus. (Si Jose isa ka gintuton-an ni Jesus, pero sa tago lamang kay nahadlok sia sa mga pangulo sang mga Judio.) Gintugotan sia ni Pilato, gani naglakat sia sa pagkuha sang bangkay ni Jesus. 

39 Si Nicodemo nga nagkadto anay kay Jesus sa gab-i, nag-upod kay Jose. May dala sia nga 45 ka kilo nga inughaplas. Ini sinimbog nga mira kag aloe. 

40 Ginkuha nila ang bangkay ni Jesus kag ila ini ginputos sang tela nga lino nga may pahamot, suno sa kinabatasan sang mga Judio sa paglubong. 

41 Sa duog sa diin ginlansang si Jesus, may isa ka hardin, kag didto may isa ka bag-o nga lulobngan nga wala pa gid malubngi. 

42 Didto nila ginlubong si Jesus kay yadto nga adlaw bisperas sang Adlaw nga Inugpahuway sang mga Judio, kag malapit yadto nga lulobngan. 

JUAN - Kapitulo 18 <<< >>> JUAN - Kapitulo 20

"Ang nagapadayon tubtob sa katapusan maluwas"

Ebanghelyo subong nga Adlaw (Mateo 10:17-22)

Mag-andam kamo kay may mga tawo nga magadakop kag magadala sa inyo sa hukmanan, kag pagabunalon kamo nila sa ila mga sinagoga. 

Isumbong kamo sa atubangan sang mga pangulo kag mga hari tungod sa akon, sa pagsugid sang Maayong Balita sa ila kag sa mga Gentil. 

Samtang ginasumbong nila kamo, indi kamo magpalibog kon ano ang inyo inugsabat ukon paano ang inyo pagsabat, kay kon mag-abot ina nga tion pagatudloan kamo sang inyo isiling. 

Kay ang inyo ihambal indi inyo kundi iya sang Espiritu sang inyo Amay nga nagahambal paagi sa inyo. 

"Ang utod magapapatay sang iya utod, ang amay magapapatay sang iya anak, kag ang anak magabato sa iya ginikanan kag magapapatay sa ila. 

Pagadumtan kamo sang tanan nga mga tawo tungod sa akon, pero ang nagapadayon tubtob sa katapusan maluwas. 

Prayers: 

"Lord Jesus, your coming in the flesh to ransom us from slavery to sin gives us cause for great rejoicing even in the midst of trials and pain. Help me to patiently and joyfully accept the hardships, adversities, and persecution which come my way in serving you. Strengthen my faith and give me courage that I may not shrink back from doing your will". 

***

Reflection of the Daily Gospel:

What is the connection between Bethlehem and Calvary – the birth of our Savior Jesus Christ and his passion and death on a cross? The very reason the Son of God took on flesh and became a man for our sake was to redeem us from slavery to sin and death and to give us new life as the adopted children of God. The way to glory in the kingdom of God is through the cross. If we want to share in Jesus' glory, then we, too, must take up our cross each day and follow in his footsteps. Jesus never hesitated to tell his disciples what they might expect if they followed him. Here Jesus says to his disciples: This is my task for you at its grimmest and worst; do you accept it? This is not the world's way of offering a job. After the defeat at Dunkirk, Churchill offered his country blood, toil, sweat, and tears. This is not the message we prefer to hear when the Lord commissions us in his service. Nonetheless, our privilege is to follow in the footsteps of the Master who laid down his life for us. The Lord gives us sufficient grace to follow him and to bear our cross with courage and hope. Do you know the joy and victory of the cross of Jesus Christ?

"Magkalipay ka! Ikaw nga labing nahamut-an, ang Ginoo yara sa imo!"

Ebanghelyo subong nga Adlaw (Lucas 1:26-38)

Sa ikan-om nga bulang sang pagbusong ni Elisabet ginpadala sang Dios si Gabriel nga anghel didto sa banwa sang Galilea nga ginatawag Nazaret. 

Ang anghel may dala nga mensahi para sa isa ka ulay nga dalaga nga kalasalon sa isa ka tawo nga ginhingalanan kay Jose nga kaliwat ni Haring David. Ang ngalan sang dalaga amo si Maria. 

Ang anghel nagpakita sa iya kag nagsiling, "Magkalipay ka! Ikaw nga labing nahamut-an, ang Ginoo yara sa imo!" 

Sang pagkabati ni Maria sang ginsiling sang anghel natublag gid sia, kag nagpalibog kon ano ang kahulogan sang ginhambal sang anghel. 

Nagsiling ang anghel sa iya, "Indi ka magkahadlok, Maria, kay nahamut-an ka sang Dios. 

Yari karon, magabusong ka kag magaanak sang isa ka bata nga lalaki, kag pagahingalanan mo sia kay Jesus. 

Mangindaku sia kag pagatawgon nga Anak sang Labing Makagagahom nga Dios. Ang Ginoong Dios magahimo sa iya nga hari subong sang iya amay nga si David, kag manginhari sia sing dayon sa mga kaliwat ni Jacob kag ang iya ginharian wala sing katapusan." 

Si Maria nagsabat sa anghel, "Ano ang pagkahimo sini, kay ulay ako nga babayi?" 

Ang anghel nagsabat, "Ang Espiritu Santo magakaunsad sa imo, kag ang gahom sang Dios magalikop sa imo. Tungod sini ang balaan nga bata nga matawo sa imo pagatawgon nga Anak sang Dios. 

Dumdoma bala ang imo paryente nga si Elisabet. Bisan tigulang na sia kag baw-as, nagabusong na sing anom ka bulan sang isa ka bata nga lalaki. 

Kay sa Dios wala sing bisan ano nga indi mahimo." 38 Si Maria nagsiling, "Alagad ako sang Ginoo. Kabay nga matuman ini sa akon suno sa imo ginsiling." Kag ang anghel nagbiya sa iya. 

Prayer: 

"Heavenly Father, you offer us abundant grace, mercy, and forgiveness through your Son, Our Lord Jesus Christ. Help me to live a grace-filled life as Mary did by believing in your promises and by giving you my unqualified 'yes' to your will and plan for my life." 

***

Reflections of the Daily Gospel: 

How does God reveal his favor to us? In the psalms we pray, "Lord, show me a sign of your favor" (Psalm 86:17). In the Old Testament God performed many signs and miracles to demonstrate his love and mercy for his people, such as their deliverance from slavery in Egypt and the miraculous crossing of the Red sea on dry land (Psalm 78:43-53). When Ahaz, king of Judah and heir to the throne of David (735 B.C.) was surrounded by forces that threatened to destroy him and his people, God offered him a sign to reassure him that God would not abandon the promise he made to David and his descendants. King Ahaz, however, had lost hope in God and refused to ask for a sign of favor. God, nonetheless, gave a sign to assure his people that he would indeed give them a Savior who would rule with peace and righteousness (Isaiah 7:11ff). 

We see the fulfillment of Isaiah’s prophecy and the unfolding of God's plan of redemption in the events leading up to the Incarnation, the birth of the Messiah King. The new era of salvation begins with the miraculous conception of Jesus in the womb of Mary. This child to be born is conceived by the gracious action of the Holy Spirit upon Mary, who finds favor with God (Luke 1:28). As Eve was the mother of all humanity doomed to sin, now Mary becomes the mother of the new Adam who will father a new humanity by his grace (Romans 5:12-21). This child to be conceived in her womb is the fulfillment of all God’s promises. He will be “great” and “Son of the Most High” and “King” and his name shall be called “Jesus” (Luke 1:31-32), which means “the Lord saves.” “He will save his people from their sins” (Matthew 1:21). The angel repeats to Mary, the daughter of the house of David, the promise made to King David: "The Lord God will give to him the throne of his father David, and he will reign over the house of Jacob for ever; and of his kingdom there will be no end" (2 Samuel 7:12-16, Isaiah 9:6-7, Luke 1:32-33). 

How does Mary respond to the word of God delivered by the angel Gabriel? She knows she is hearing something beyond human capability. It will surely take a miracle which surpasses all that God has done previously. Her question, “how shall this be, since I have no husband” is not prompted by doubt or skepticism, but by wonderment! She is a true hearer of the Word and she immediately responds with faith and trust. Mary's prompt response of "yes" to the divine message is a model of faith for all believers. Mary believed God's promises even when they seemed impossible. She was full of grace because she trusted that what God said was true and would be fulfilled. She was willing and eager to do God's will, even if it seemed difficult or costly. Mary is the “mother of God” because God becomes incarnate when he takes on flesh in her womb. When we pray the Nicene Creed we state our confession of faith in this great mystery: “For us men and for our salvation he came down from heaven; by the power of the Holy Spirit, he became incarnate of the Virgin Mary, and was made man”. God gives us grace and he expects us to respond with the same willingness, obedience, and heartfelt trust as Mary did. When God commands he also gives the help, strength, and means to respond. We can either yield to his grace or resist and go our own way. Do you believe in God's promises and do you yield to his grace?

Santo, Santo, Santo (Ginoong Diyos sang mga ehersito)

Santo, Santo, Santo

Ginoong Diyos sang mga ehersito

Puno ang langit kag ang duta sang imong himaya

Hosana sa kahitaasan

 

Dayawon ang nagakari sa ngalan sang Ginoo

Hosana, Hosana sa kahitaasan

Hosana, Hosana sa kahitaasan

 

Ako’y Aawit

koro:

Ako’y aawit ng may kagalakan

sapagka’t dakila ka, Panginoon

Ako’y aawit papuri sa ‘yo

makapangyarihang Panginoon

I

Maghari ka magpa-kailanman,

maghari ka sa buong sandaigdigan

Ang ‘yong mga gawa,

tunay ngang kamangha-mangha

Sa buong mundo’y ipamamalita (koro)

II

Pupurihin kita aking Ama

Buong puso kong alay ay pagsamba

Ang ‘yong mga gawa,

tunay ngang kamangha-mangha

Sa buong mundo’y ipamamalita (koro)

III

Magbubunyi ako hanggang wakas

Dahil sa iyong pagliligtas

Ang ‘yong mga gawa,

tunay ngang kamangha-mangha

Sa buong mundo’y ipamamalita (koro)

"Ang Anak sang Tawo nagakari nga may daku nga himaya"

Ebanghelyo subong nga Adlaw (Lucas 21:20-28)

"Kon makita ninyo ang Jerusalem nga ginalibutan sang mga hangaway, ti, mahibal-an ninyo nga sa indi madugay pagalaglagon ini.

Gani ang mga yara sa Judea dapat magpalagyo sa mga bukid, kag ang mga sa sulod sang banwa maggwa, kag ang yara sa kaumhan indi magsulod sa banwa.

Kay amo ini ang 'Mga Adlaw sang Pagsilot,' sa pagtuman sang tanan nga ginasiling sang mga Kasulatan.

Kailo man ang nagabulosong nga mga babayi kag ang mga iloy nga may mga lapsag sa sadtong mga adlaw. Ang sobra nga kalisdanan magaabot sa sini nga duta, kag ang kaakig sang Dios magaabot sa sini nga mga tawo.

Ang iban sa ila pamatyon, ang iban pagabihagon sa iban nga mga kapungsoran, kag ang Jerusalem pagatapakon sang mga pagano tubtob sa adlaw nga matapos ang ila paggahom."

"Sa sadto nga tion may mga tanda nga makita sa adlaw, sa bulan kag sa mga bituon. Ang tanan nga mga pungsod sa duta magakurog sa kahadlok sang dinaguhob sang mga balod sa dagat.

Ang mga tawo magakalipong sa kahadlok samtang nagahulat sila sang magaabot sa bug-os nga duta. Kay ang mga gahom sa kahawaan pagapatalangon sa ila kinaandan nga alagyan.

Dayon ang Anak sang Tawo magapakita, nga nagakari sa mga panganod, nga may daku nga gahom kag himaya.

Kon ini nga mga butang mahanabo, magtindog kamo kag magbayaw sang inyo mga ulo, kay ang inyo kaluwasan malapit na."

Prayer: 

"Lord Jesus, fill me with gratitude for the gift of redemption and increase my hope and longing for your return again in glory. May that day bring joy to my heart rather than sorrow. Help me to serve you faithfully and to make the best use of my time now in the light of your coming again." 

***

Reflections of the Daily Gospel:

Do you believe that the world as we know it is going to end just as Jesus foretold? Jesus' prophetic description of the destruction of the holy city Jerusalem, the destruction of the world, and the day of final judgment, was not new to the people of Israel. The prophets had foretold these events many centuries before. Behold the day of the Lord comes, cruel, with wrath and fierce anger to make the earth a desolation and to destroy its sinners from it (Isaiah 13:9-13; see also Joel 2:1-2; Amos 5:18-20; Zephaniah 1:14-18). Jesus warns of the imminent destruction of Jerusalem as a consequence of the rejection of the gospel. According the historian Josephus, over a million inhabitants died when the Romans destroyed Jerusalem with its temple in 70 A.D. Jerusalem's vengeance resulted from her indifference to the visitation of God in the person of the Lord Jesus Christ (Luke 19:44). 

Jesus also speaks about the judgment at the end of the world. Only spiritual blindness can keep us from recognizing the obvious signs of approaching disaster which awaits the day of judgment for those who refuse to heed God's word of grace and salvation. Jesus was completely honest. He told his disciples what it would cost to follow him. And he promised that he would never leave them alone, even in their time of tribulation. The saints and martyrs who underwent torment and death made their prisons a temple of praise and their scaffolds a throne to the glory of God. They knew the saving presence of Jesus Christ with them in all circumstances. Jesus offers us safety in the face of earth's threats. Not a hair of your head will perish (Luke 21:18). The disciple who walks with Christ may lose their body but not their soul. 

The greatest gift which no one can take from us and which we can be most thankful for is our redemption through the precious blood of Jesus, which was shed on the cross for our sins, and our adoption through Christ as children of God our heavenly Father. Jesus Christ has redeemed us from slavery to sin, from fear of death, and from final destruction. We can be eternally thankful because our hope is anchored in heaven and in the promise that Jesus will return to fully establish his reign of peace and righteousness. Jesus speaks of his second coming as a known fact, a for certain event which we can confidently expect to take place in the Lord's time of choosing. This coming will be marked by signs that all will recognize – signs which will strike terror and grief in those who are unprepared and wonder and joy in those who are ready to meet the Lord. When the Lord Jesus returns he will fully establish his kingdom of justice and righteousness and he will vindicate all who have been faithful to him. His judgment is a sign of hope for those who have placed their trust in him. Do you hope in God and in the promise of Christ to return again to establish his reign of righteousness and peace?

"Si Raquel nagahibi tungod sa iya mga kabataan"

Ebanghelyo subong nga Adlaw (Mateo 2:13-18)

Sang makahalin na sila, ang anghel sang Ginoo nagpakita kay Jose sa damgo kag nagsiling, "Bangon ka, dalha ang bata kag ang iya iloy kag magpalagyo kamo pa Egipto. Pabilin kamo didto tubtob magsiling ako sa inyo nga magbalik na kamo, kay si Herodes magapangita sang bata sa pagpatay sa iya." 

Gani sa sina gid nga gab-i si Jose nagbangon kag gindala ang bata kag ang iya iloy pa Egipto, sa diin sia nagpuyo tubtob nga si Herodes napatay. 

Ini nahanabo agod matuman ang ginsiling sang Ginoo paagi sa propeta, "Gintawag ko ang akon anak nga lalaki halin sa Egipto." 

Sang mahibal-an ni Herodes nga ginpalapaw sia sang mga dumoloaw gikan sa sidlangan, naakig gid sia. Nagmando siya nga pamatyon ang tanan nga mga bata nga lalaki sa Betlehem kag sa iya sini palibot nga mga banwa halin sa duha ka tuig paidalom, suno sa tion nga iya nahibal-an sa mga dumoloaw. 

Sa sini natuman ang ginsiling ni Jeremias nga propeta: 

"Isa ka tingog ang nabatian sa Rama, 

Ang tingog 

Sang panalambiton kag paghinibi. 

Si Raquel nagahibi 

Tungod sa iya mga kabataan, 

Nagahibi sia kag indi gid malugpayan, 

Kay sila tanan nagkalamatay." 

Prayers: 

"Lord, you gave your life for my sake, to redeem me from slavery to sin and death. Help me to carry my cross with joy that I may willingly do your will and not shrink back out of fear or cowardice when trouble besets me." 

***

Reflection of the Daily Gospel: 

Who can explain suffering, especially the suffering of innocent children? Herod's massacre of children who gave their lives for a person and a truth they did not know seemed so useless and unjust. What a scandal and stumbling block for those who can't recognize God's redeeming love. Why couldn't God prevent this slaughter? Suffering is indeed a mystery. No explanation seems to satisfy our human craving to understand. What does Paul the Apostle mean when he says: We know that in everything God works for good with those who love him, who are called to his purpose (Romans 8:28)? These innocent children and their parents suffered for Christ. Suffering, persecution, and martyrdom are the lot of all who chose to follow Jesus Christ. There is no crown without the cross. It was through Jesus' suffering, humiliation, and death on a cross, that our salvation was won. His death won life – eternal life for us. And his blood which was shed for our sake obtained pardon and reconciliation with our heavenly Father. 

Suffering takes many forms: illness, disease, handicap, physical pain and emotional trauma, slander, abuse, poverty, and injustice. Jesus exclaimed that those who weep, who are reviled and persecuted for righteousness sake are blessed (Matthew 5:10-12). The word blessed [makarios in the Greek] literally means happiness or beatitude. It describes a kind of joy which is serene and untouchable, self-contained and independent from chance and changing circumstances of life. There is a certain paradox for those blessed by the Lord. Mary was given the blessedness of being the mother of the Son of God. That blessedness also would become a sword which pierced her heart as her Son died upon the cross. She received both a crown of joy and a cross of sorrow. But her joy was not diminished by her sorrow because it was fueled by her faith, hope, and trust in God and his promises. Jesus promised his disciples that "no one will take your joy from you" (John 16:22). The Lord gives us a supernatural joy which enables us to bear any sorrow or pain and which neither life nor death can take way. Do you know the joy of a life fully surrendered to God with faith and trust?

"Magbantay kamo agod indi kamo pagpatalangon"

Ebanghelyo subong nga Adlaw (Lucas 21:5-11)

May mga tawo nga nagmuno kon daw ano katahom sang templo nga napugtakan sang matahom nga mga bato kag nabutangan sang mga dulot nga nahalad sa Dios. Si Jesus nagsiling sa ila, "Ini tanan nakita ninyo, pero magaabot ang tion nga wala sing mabilin diri nga isa ka bato nga nasampaw sa isa. Ang tanan marumpag." 

Nagpamangkot sila, "Manunodlo, san-o bala mahanabo ini? Kag ano bala ang tanda nga madali na lang ini mahanabo?" 

Si Jesus nagsiling sa ila, "Magbantay kamo agod indi kamo pagpatalangon. Kay madamo nga mga tawo ang magakari sa akon ngalan nga magasiling, 'Ako amo sia!' kag 'Ang tion nag-abot na!' Pero indi kamo magpati sa ila. 

Indi kamo magkahadlok kon makabati kamo nga may mga inaway kag mga ribok. Ini nga mga butang matabo anay, pero ini wala nagakahulogan nga ang katapusan malapit na." 

Kag nagsiling pa gid sia, "Ang isa ka pungsod magapakig-away sa isa ka pungsod, ang isa ka ginharian magagubat sang isa ka ginharian. 

May magaabot nga mabaskog nga mga linog, gutom, kag piste sa nagakalainlain nga mga duog. May makakulogmat nga mga butang kag dalagku nga mga tanda sa langit. 

Prayer: 

"Lord Jesus, your grace and mercy abounds even in the midst of trails and difficulties. Help me to seek your kingdom first and to reject whatever would hinder me from pursuing your way of righteousness and holiness. Fill me with the joy and hope of your everlasting kingdom." 

***

Reflections of the Daily Gospel: 

How would you respond if someone prophesied that your church or place of worship would be destroyed? In 1972 a violent earthquake ripped through the center of Managua and destroyed the great cathedral church. This was only the beginning of the troubles for the tiny nation and Christian community of Nicaragua which suffered great turmoil and loss in the civil war that ensued for more than a decade. Out of the ashes of destruction and the ravages of communism has emerged a humbler yearning for spiritual renewal and religious freedom. Jesus foretold many signs that would point to God's action in the world to purify and renew his people. To the great consternation of the Jews, Jesus prophesied the destruction of their temple at Jerusalem. The Jewish people took great pride in their temple, a marvel of the ancient world. The foretelling of this destruction was a dire warning of spiritual judgment in itself. They asked Jesus for a sign that would indicate when this disastrous event would occur. Jesus admonished them to not look for signs that would indicate the exact timing of impending destruction, but rather to seek and pray for God's intervention of grace and mercy. Jesus said there would be many signs of impending conflicts and disasters – such as wars, famines, diseases, tidal waves, and earthquakes – which would precede the struggles of the last days when God's anointed King would return to usher in the full reign of God over the earth. In that day when the Lord returns there will be a final judgement of the living and the dead when the secrets of every heart will be brough to light (Luke 12:2-3; Romans 2:16). 

Jesus' prophecy of the destruction of the temple at Jerusalem was a two-edged sword, because it pointed not only to God's judgment, but also to his saving action and mercy. Jesus foretold the destruction of Jerusalem and the dire consequences for all who would reject him and his saving message. While the destruction of Jerusalem's temple was determined (it was razed by the Romans in 70 A.D.), there remained for its inhabitants a narrow open door leading to deliverance. Jesus said: "I am the door; whoever enters by me will be saved" (John 10:9). Jesus willingly set his face toward Jerusalem, knowing that he would meet betrayal, rejection, and death on a cross. His death on the cross, however, brought about true freedom, peace, and victory over the powers of sin, evil, and death – not only for the inhabitants of Jerusalem, but for all – both Jew and Gentile alike – who would accept Jesus as their Lord and Savior. Do you know the peace and security of a life submitted to the lordship of Jesus Christ? 

Sometimes we don't recognize the moral crisis and spiritual conflict of the age in which we live, until something "shakes us up" to the reality of this present condition. God reminds us that a future judgment and outcome awaits every individual who has lived on this earth. The reward for doing what is right and pleasing to God and the penalty for sinful rebellion and rejection of God are not always experienced in this present life; but they are sure to come in the God's day of final judgment. The Lord Jesus tells us that there will be trials, suffering, and persecution in this present age until he comes again at the end of the world. God intends our anticipation of his final judgment to be a powerful deterrent to unfaithfulness and wrongdoing. God extends grace and mercy to all who will heed his call and his warning. Do not pass up, even for one day, God's invitation of grace and mercy to seek first his kingdom of righteousness and peace. This day may be your only chance before that final day comes.