"Indi bala nga nagsiling Ako sa imo nga kon magtuo ka makita mo ang gahom sang Dios!"

Ebanghelyo subong nga Adlaw (Juan 11:1-45)

May isa ka tawo nga ang iya ngalan si Lazaro. Siya kag ang iya mga utod nga si Maria kag si Marta nagapauli sa Betania. Si Maria nga ini amo ang nagbubo sang pahamot sa tiil sang Ginoo kag iya dayon ginpahiran sang iya buhok. Ang iya utod nga si Lazaro nagamasakit.

Gani nagpadala ang mag-utod nga babayi sang balita kay Jesus nga ang iya pinalangga nga amigo nagamasakit.

Pagkabati ni Jesus nga si Lazaro nagamasakit, nagsiling siya, "Indi siya mapatay sa iya masakit, kundi ang katuyuan nga siya nagamasakit kay agod mapadunggan ang Dios tungod sa iya gahom kag agod ako nga Anak sang Dios mapadunggan man."

Palangga ni Jesus si Marta, si Maria kag si Lazaro.

Pero ginpaligad pa niya ang duha ka adlaw pagkatapos nga iya nabalitaan nga si Lazaro nagamasakit.

Dayon, nagsiling siya sa iya mga sumulunod, "Dali kamo, mabalik na kita sa probinsya sang Judea."

Nagsabat ang iya mga sumulunod, "Manunudlo, indi bala nga pila pa lang ka adlaw nga batuhon ka kuntani didto sang mga Judio? Kag karon mabalik ka pa didto?"

Nagsiling si Jesus, "Indi bala nga may dose ka oras kon adlaw? Gani kon maglakat ang tawo kon adlaw indi siya makasandad, tungod kay masanag pa.

Pero kon maglakat siya sa gab-i makasandad siya kay madulom."[a]

Pagkatapos nagsiling pa gid si Jesus, "Ang aton amigo nga si Lazaro nagakatulog. Pero kadtuan ko siya kag pukawon."

Nagsabat ang iya mga sumulunod, "Ginoo, kon nagakatulog siya, magaayo pa siya."

Abi nila nagakatulog lang matuod si Lazaro, pero ang buot silingon ni Jesus nga patay na si Lazaro.

Gani ginsilingan sila ni Jesus sing maathag, "Patay na si Lazaro.

Pero nagapasalamat ako nga wala ako didto kay para ini sa inyo kaayuhan, tungod kay may himuon ako agod magdugang pa gid ang inyo pagtuo sa akon. Dali, kadtuan ta siya."

Karon, si Tomas nga ginatawag nga si Kapid nagsiling sa iya mga kaupod, "Ti, maupod na lang kita bisan kon patyon kita upod sa iya."

Sang pag-abot ni Jesus sa Betania, nabalitaan niya nga apat na ka adlaw nga nalubong si Lazaro.

Ang Betania mga tatlo lang ka kilometro halin sa Jerusalem.

Gani madamo nga mga Judio nga taga-Jerusalem ang nagkadto didto sa paglipay kay Marta kag kay Maria sa pagkapatay sang ila utod.

Pagkabati ni Marta nga nagapadulong si Jesus, nagguwa siya sa pagsugata sa iya, pero si Maria nagpabilin sa balay.

Pag-abot ni Marta kay Jesus, nagsiling siya, "Ginoo, kon diri ka lang, wala kuntani napatay ang akon utod.

Pero nahibaluan ko nga bisan karon magahatag ang Dios sa imo sang bisan ano nga imo pangayuon sa iya."

Nagsiling si Jesus sa iya, "Mabanhaw ang imo utod."

Nagsabat si Marta, "Nahibaluan ko nga mabanhaw siya sa katapusan nga adlaw kon banhawon na ang mga patay."

Nagsiling si Jesus sa iya, "Ako ang nagabanhaw sang mga patay, kag ako man ang nagahatag sang kabuhi. Ang nagatuo sa akon, bisan mapatay pa siya, mabuhi siya liwat.

Ang bisan sin-o nga nagakabuhi kag nagatuo sa akon indi na mapatay hasta kon san-o. Ti, nagapati ka bala sini?"

Nagsabat si Marta, "Huo, Ginoo! Nagapati gid ako nga ikaw amo ang Cristo, ang Anak sang Dios nga amon ginahulat nga magaabot diri sa kalibutan."

Pagkahambal sadto ni Marta, nagbalik siya sa ila balay kag gintawag niya ang iya utod nga si Maria kag ginhutikan, "Yari na ang Manunudlo kag ginapatawag ka niya."

Pagkabati sadto ni Maria, nagtindog siya kag nagdali-dali guwa kag nagkadto didto kay Jesus.

(Wala pa makasulod si Jesus sa banwa sang Betania. Didto pa lang siya sa lugar nga sa diin ginsugata siya ni Marta.)

Pagkakita sang mga Judio, nga nagalipay kay Maria, nga nagtindog siya kag magdali-dali guwa, ginsunod nila siya kay abi nila makadto siya sa ginlubngan agod didto maghibi.

Pag-abot ni Maria didto kay Jesus, nagluhod siya kag nagsiling, "Ginoo, kon diri ka lang, wala kuntani napatay ang akon utod."

Pagkakita ni Jesus nga nagahibi si Maria kag pati ang iya mga kaupod nga mga Judio, natandog gid ang iya tagipusuon.

Nagpamangkot siya dayon sa ila, "Sa diin ninyo siya ginlubong?" Nagsabat sila, "Dali Ginoo, itudlo namon sa imo."

Naghibi si Jesus.

Gani nagsiling ang mga Judio, "Kita ninyo kon daw ano ang iya pagpalangga kay Lazaro!"

Pero nagsiling ang iban, "Indi bala nga gin-ayo niya ang mga mata sang bulag? Ti ngaa wala niya mapunggi ang kamatayon ni Lazaro?"

Natandog liwat ang tagipusuon ni Jesus. Kag nagkadto sila dayon didto sa ginlubngan kay Lazaro. Isa ini ka kuweba nga natakpan sang isa ka bato.

Pag-abot nila didto, nagsiling si Jesus, "Kuhaa ninyo ang bato." Pero nagsiling si Marta nga utod sang napatay, "Ginoo, mabaho na siya karon, kay apat na ka adlaw nga siya ginlubong!"

Nagsiling si Jesus sa iya, "Indi bala nga nagsiling ako sa imo nga kon magtuo ka, makita mo ang gahom sang Dios?"

Gani ginkuha nila ang bato. Nagtangla si Jesus sa langit kag nagsiling, "Amay nagapasalamat ako sa imo tungod kay ginpamatian mo ako.

Nahibaluan ko nga permi mo ako ginapamatian, pero nagasiling ako pareho sini para sa mga tawo nga diri karon sa akon palibot, agod magpati sila nga ikaw amo ang nagpadala sa akon diri sa kalibutan."

Pagkatapos niya hambal sini, nagsinggit siya, "Lazaro, guwa ka!"

Kag nagguwa matuod ang napatay nga si Lazaro nga ang iya kamot kag tiil may nagasambod nga mga tela, kag ang iya guya naputos man sang panyo. Nagsiling si Jesus sa ila, "Hubari ninyo siya kag palakta."

Madamo sa mga Judio nga nagbisita sa ila ni Maria ang nagtuo kay Jesus pagkakita nila sa iya ginhimo.

Prayers:

"Lord Jesus Christ, you have ransomed us with your blood and restored us to life with the Father in heaven. May your resurrection be our hope as we long for the day when we will see you face to face in glory."

***

Reflection of the Daily Gospel:

Scripture says that a true "friend loves at all times" (Proverbs 17:17), but why did Jesus, a friend of Lazarus, delay in coming to Lazarus' home when he knew that his friend was gravely ill? Jesus certainly loved Lazarus and his two sisters and he often stayed in their home at Bethany. But to the surprise of his friends and disciples, Jesus did not go right away to Bethany when he was called. Jesus explained that Lazarus' sickness would bring glory to God. The glory which Jesus had in mind, however, was connected with suffering and the cross. He saw the cross as his supreme glory and the way to glory in the kingdom of God. For Jesus there was no other way to glory except through the cross.

Jesus also knew that it was dangerous for him to travel anywhere near Jerusalem at this time, since the religious authorities in Jerusalem were plotting his destruction. Jesus, however, was willing to pay the price to help his friend. For Jesus to come to Jerusalem at Passover time was an act of courage. The explanation which Jesus gave to his disciples was simple and challenging at the same time. "Are there not twelve hours in the day?" In so many words he said: "There are enough hours in the day to do what one must do." A day can neither be rushed nor extended. Its period is fixed. In God's economy we each have our "day" whether it be short or long. While time is limited, there is enough for us to accomplish what God intends. God gives each of us our allotted portion in life. We can either waste it or use it to the utmost for God's glory. Jesus did not let circumstances or pressure dictate what he would do. Nor did he permit others to dictate his actions or timetable. He took action of his own initiative and in his good time. Don't we often try to get God to do things in our way and on our timetable?

Both the Romans and the Jews divided the day into twelve equal hours from sunrise to sunset. The day's work and travel, however, ceased when the daylight was gone. If someone wanted to get their day's work done, he had to do it before it got dark. Jesus made a spiritual analogy with our relationship with God. While the light of Christ is with us, we must live and walk in the truth and grace of his light. There's a right time to make peace with God, and that time is now. When darkness comes, then judgment follows for those who refuse God and spurn his love.

When Jesus announced that Lazarus was dead and that he was going to Jerusalem, Thomas showed both his courage and pessimism. "Let us go, that we may die with him." This courage, however, was not tempered with faith and hope in God's promise to bring victory out of defeat. Even though Thomas was a witness to Lazarus' resurrection, he betrayed his master when arrest and death stared him in the face. He doubted his master's resurrection until Jesus showed him the wounds of his passion. God gives us faith, courage, and the strength we need to persevere through any trial and suffering we must face in this life. If we embrace our cross with faith and trust in God, then we, too, will see victory and glory in the end.

What is the significance of Jesus raising Lazarus from the dead? It is more than a miraculous event. It is a "sign" of God's promise to raise up all who have died in Christ to everlasting life. That is why Jesus asked Martha if she believed in the resurrection from the dead. The Christian creed, which is the profession of our faith in God the Father, Son, and Holy Spirit and in the saving power of God, culminates in the proclamation of the resurrection of the dead on the last day and in life everlasting. This is our faith and our hope. "If the Spirit of him who raised Jesus from the dead dwells in you, he who raised Christ Jesus from the dead will give life to your mortal bodies also through his Spirit which dwells in you" (Romans 8:11). God gives us the power of his Holy Spirit that we may be made alive in Christ. Even now we can experience the power of the resurrection of the Lord Jesus in our personal lives. The Holy Spirit is ever ready to change and transform us into men and women of faith, hope, and love. Do you believe that the power of Jesus' resurrection is at work in your life today? Let the Holy Spirit strengthen within you the life and joy of God and the hope of heaven.

The name Lazarus means "God is my help". Jesus' parable of the poor man Lazarus who died and was carried by the angels to Abraham's bosom (Luke 16:19-31), ends with a warning: "If they do not hear Moses and the prophets, neither will they be convinced if some one should rise from the dead." Through Lazarus' sickness and subsequent death, God brought glory through Jesus his only begotten Son, who raised his friend from the dead in anticipation of his own death and resurrection. Our participation in the Lord's Supper in the Eucharist already gives us a foretaste of Jesus' transfiguration of our bodies. Irenaeus, a second century church father states: "Just as bread that comes from the earth, after God's blessing has been invoked upon it, is no longer ordinary bread, but Eucharist, formed of two things, the one earthly and the other heavenly: so too our bodies, which partake of the Eucharist, are no longer corruptible, but possess the hope of resurrection" (Adv. Haeres. 4,18).

Psalm 27 ends with the great prayer of hope in the resurrection: I believe that I shall see the goodness of the Lord in the land of the living! Wait for the Lord; be strong, and let your heart take courage; yes, wait for the Lord! Do you find joy and hope in the resurrection of Christ?